Apotheose
Het voetbalseizoen gaat weer beginnen, en dat betekent dat er weer geoefend
moet worden. Ajax nodigde daartoe Parma, Manchester United en Barcelona uit om een paar partijtjes te doen. Om het geheel wat extra glans te geven noemen ze de oefenpotjes het Amsterdam Tournament, waarbij Amsterdam dan wel dient te worden uitgesproken als Emsterdém, want dat is cool.
4-3 werd het gisteren in de finale, tegen Barcelona. In de laatste minuut scoorde Richard Witsche vanuit een vrije trap.
"Wat een apotheose," sprak Edward Cuilenborg opgewonden.
"Henk, wat een apotheose," schreeuwde de voormalig Studio Sporter tegen Henk ten Cate.
"Ja, fantastische apotheose," beaamde Henk.
Het was nét een beetje te veel apotheose. Apotheosen zijn goed, apotheosen zijn fijn, apotheose is een mooi woord, maar je moet het niet overdrijven. Als je het woord apotheose te veel gebruikt doet het eigenlijk af aan de apotheose.
Je moet zulke woorden trouwens ook nooit gebruiken als de Volkskrant in de buurt is, want ze nemen dat gelijk over.
Ronald Koeman genoot ook nog na van de apotheose. Zijn collega Louis van Gaal, trainer van Barcelona, genoot iets minder. Barcelona had verloren omdat ze later met de voorbereiding waren begonnen. Dat is natuurlijk een probleem van Barcelona zelf, maar als Louis van Gaal zoiets zegt, dan klinkt het als een verwijt. Alsof de organisatie het toernooi vervroegd had georganiseerd, zodat Barcelona nog niet op volle sterkte zou zijn. "En niet Rafael van der Vaart was de beste speler van het toernooi, maar Patrick Kluivert," vervolgde Louis zijn uitermate sportieve nabeschouwing. Toen vond Louis van Gaal het tijd voor een filosofische apotheose. "Het leven bestaat uit goede en slechte momenten."
Ja, daar bent u even stil van.
Ondertussen rende Wamberto met de deksel van de beker op zijn hoofd over het veld.
