Redactie Het Parool krimpt met bijna twintig procent. Het gaat dus niet goed met Het Parool, dat is duidelijk. Waarschijnlijk gaat het op de lange termijn niet goed met elke papieren krant. Je hoeft geen mediaspecialist te zijn om dat te bedenken, maar het kan natuurlijk wel!
Ik ben opgegroeid met Het Parool. "Léés die krant!" was toen de slagzin, en de O's stonden nog door elkaar. De krant was nog op mega-formaat: eenmaal opengevouwen ging hij nooit meer zo mooi dicht. Heinz stond in de krant, en natuurlijk Het Dagelijks Leven van Peter van Straaten. Op zaterdag was de krant extra dik en met kerst had je altijd een puzzel die een hele pagina in beslag nam. Toen ik op mezelf ging nam ik direct een abonnement, want Het Parool hoorde er gewoon bij. Het Parool vernieuwde gewoon mee, en de krant bleef aanspreken. Het was 1996 en internet was er wel, maar inbellen was nog echt een beetje een evenement. Je was niet altijd online zoals nu. Je checkte niet iedere tien minuten of er nog nieuws was, nee je hoorde het ieder uur op de radio en voor de details las je de krant. Toen dat ging verdwijnen, had je nog de krant voor de andere dingen. Leuke artikelen, columns, strips en natuurlijk de zaterdagkrant. Die kwam bijna standaard met de geur van versie koffie en sigaren. Maar al die dingen vind je nu online. Al jaren. Met kwaliteit, gratis toegankelijk, wanneer je maar wil. Het einde van een tijdperk is nabij en iedereen weet het. Vanaf de generatie uit de jaren '70 leest men geen kranten meer. Romantiek en sfeer ten spijt, ik weet niet eens meer wanneer ik een krant zou kunnen lezen.
