Afkicken
Als je wil, kan je dagelijks, zonder enige moeite tientallen nieuwsberichten lezen. Je krijgt ze allemaal binnen, in een oogopslag, op sites als nu.nl of op je favoriete nieuwsapp op je telefoon. Ze tonen allemaal hetzelfde nieuws, vaak zelfs in dezelfde woorden: gevalletje copy/paste. Moet kunnen. Zo lees ik nu de kop dat er veel Belgen strijden in Syrië. Het is van dat nieuws waarvan je denkt: ik had eigenlijk ook best zonder gekund. Feitelijk is zeker 90% en misschien wel 99% van het nieuws, nieuws waar je eigenlijk best zonder kan. Van de week was er een bus van het talud gereden. Paar gewonden, bus ongetwijfeld kapot. Groot nieuws op de hoofdpagina van de nieuwssites. Maar een dag later denkt niemand er meer aan, en over een maand is iedereen het weer vergeten. Dus wat moesten we eigenlijk met dat nieuws?
Vroeger ging nieuws van dorp tot dorp via reizigers. Dat was handig, want onzinnige nieuwtjes werden zo vanzelf gefilterd. Ja, op het moment dat boer Willems struikelde en met zijn snufferd in de koeienpoep belandde was het nieuws. Had vast onder het kopje "Opmerkelijk" gevallen. Maar de reiziger, die het nieuws volgende week zou vertellen in het naburige dorp, dacht na een week: ach, zo boeiend is het eigenlijk ook niet. En zo bleef onzinnig nieuws de meeste mensen bespaard. Nu niet meer: we liggen continu onder een spervuur van nieuws en nieuwtjes. Ambulance gekanteld, man beroofd, auto raakt lantaarnpaal, geit eet man. Het is allemaal niet boeiend, en toch lees ik het. Bijna obsessief. Ik lees het, en vergeet het weer. Zelfde geldt voor wat hoogstaander nieuws trouwens. Leuk dat men een nieuwe premier heeft gekozen in Trazikistan, wat vreselijk dat er een bomaanslag was in Solomabad. Maar echt: wat moet ik er eigenlijk mee? Dat is de vraag die mezelf steeds vaker stel.
Dus ik ga afkicken. Beetje bij beetje. Om te beginnen met de "opmerkelijke" berichtjes.
