Gelukkig was de jongen die een student doodsloeg een Marokkaan en spreken z'n ouders geen woord Nederlands. Hebben we meteen de oorzaak van het drama te pakken. Daar komt 'ie weer: we kunnen het eindelijk weer eens hebben over integreren. In een eenheid opgaan. Niet opvallen in de eenheid van de individualisten. De mooiste hoorde ik gisteren op de radio. Daar zei iemand "integreren met behoud van de eigen cultuur". Dat is natuurlijk een heel opmerkelijke combinatie, maar dit terzijde.
Integratie is een mooi iets, want het zorgt ervoor dat de één geen last heeft van de ander, omdat die één ongeveer hetzelfde doet en denkt als die ander. Die ene weet dat als die andere hem woest op de schouder slaat, dat die andere dat dan doet als uiting van jovialiteit, en dat direct uithalen dus niet het verwachte antwoord is. Om maar even een voorbeeldje te noemen. Of dat je bijvoorbeeld iemand niet dood mept als hij je vraagt wat rustiger over een plein te crossen met je scooterje.
Integreren moet echter van twee kanten komen. Daar gaan de nekharen van de meeste Nederlanders direct van overeind staan: "wat nou! Zíj willen toch hiero wonen!?" Klopt natuurlijk, maar dat het van twee kanten moet komen, betekent niet dat je ook echt bewust iets moet doen.
Over een tijdje zal de discussie over integreren vanzelf verstommen. Het duurt nog één of twee generaties en dan is iedereen vanzelf geïntegreerd in een nieuwe eenheid. En ook dan zullen er rotte appels zijn.
