Op de lagere school had je ook van die types. Van die types die bij een heterdaadje gewoon glashard gingen ontkennen wat ze zojuist hadden uitgespookt. Dat ziet er zo zielig uit, dat je medelijden krijgt met de persoon in kwestie. Niet vanwege de straf die hem boven het hoofd hangt, maar gewoon om wie en hoe hij is.
Peter R. de Vries confronteerde gisteren in zijn programma een vrouw met het feit dat zij drie huurmoorden aan het regelen was, en dat die hele operatie op band stond. En daar ging het gezicht van de vrouw in de ik-ben-onschuldig modus. Ze begon met het opzetten van grote ogen. Het bleef even stil, waarop Peter R. doorratelde ("vind je dat normaal? Denk je dat je god bent ofzo?"). Toen hervond de vrouw zichzelf. Ze had even nagedacht, haar opties afgewogen, en kwam, wijzend op de huurmoordenaar, met een verbluffend verweer: "hij-hij-hij heb de kiek op mij!". Toen ze merkte dat haar mededeling niet echt indruk maakte, rende ze weg, op de hielen gezeten door Peter R.
De organisatie van de huurmoord was eigenlijk wel ongeveer zoals dat ook in de film gebeurt. Voorschotje, wapen, geheime afspraakjes in auto's met draaiende motor.
De ontknoping was meesterlijk.
