Gisteren was Nederland volop in het nieuws. Nou ja, in Nederland in elk geval. Onze nationale grijze muis Jaap de Hoop Scheffer mocht even drie kwartier met zijn Amerikaanse collega Colin Powell praten. Wat een contrast. Jaap stond als een kleuter bij K3 tegen Powell op te kijken. "Goodmorning!" stamelde Jaap tegen de fotograven, die zich vermoedelijk behoorlijk stoorden aan dat ventje dat naast Powell stond. Zo kan je natuurlijk nooit een fatsoenlijke foto maken.
Powell was heel erg blij met de Nederlandse steun aan Amerikaanse druk op Irak. Begrijpelijk, want oorlog voeren zonder de onvoorwaardelijke steun van Nederland, dát kan natuurlijk niet.
Irak was minder vrolijk gestemd over het optreden. Nederland loopt als een schoothondje achter Amerika aan. Ja, dank u de koekoek. Achter wie moeten we anders aanlopen? Ik geloof niet dat het op dit moment in ons belang is om achter Irak aan te banjeren. "Dag, wij zijn op weg naar de afgrond, gaat u mee?"
Kijk naar Schröder. Die heeft nu wel spijt hoor, van zijn afkeer tegen een aanval op Irak. Is ie mooi niet gebeld door Bush, na z'n verkiezingsoverwinning. Bush was boos. En als Bush boos is, dan belt ie niet. Moet ie misschien ook eens met Saddam Hoessein doen; gewoon keihard niet bellen. Zal 'em leren.
Inmiddels is bekend dat Irak kernwapens kan maken. Lijkt me voldoende reden voor Nederland om niet helemáál voorop te lopen bij de optocht voor een aanval op Irak. Als het om kernwapens gaat, schuilt in iedereen wel een bange poepert. Zelfs in Jaap de Hoop Scheffer.
