Normen
Ons rumoerig kinderkabinetje begint weer over normen en waarden. Eigenlijk moeten we maar eens één term voor dit koppeltje van woorden bedenken, want ze worden toch altijd in één adem genoemd.
De normen, dat zijn natuurlijk gewoon de regels waar we ons aan moeten houden. Die liggen al vast. Niet te hard rijden, geen kauwgom op straat spuwen, niet moorden en niet met de trein reizen zonder geldig plaatsbewijs. Dat soort dingen. Gemakkelijk; de meeste normen liggen wel behoorlijk voor de hand. Bij twijfel: niet doen. Zit je altijd goed.
Waarden, die zijn wat lastiger. Waarden zijn eigenlijk het tegenovergestelde van normen. Normen vertellen wat je niét mag doen, terwijl met de term waarden juist iets wordt bedoeld wat je wél moet doen. Iets wat netjes is. Een oud dametje de straat over helpen, zónder haar tas af te pakken, zoiets. De deur voor iemand openhouden, in plaats van hem een zwiepert te geven zodat hij keihard terug stuitert in het gezicht van je achtervolger. De overvaller van je supermarkt wijzen op het wisselgeld dat hij laat vallen, in plaats van hem na een achtervolging neer te slaan. Oók netjes.
Ben ik natuurlijk wel benieuwd naar de manier waarop het Nederlandse volk zal worden her-opgevoed. Persoonlijk hoop ik op een ons vaderlijk toesprekende Peter-Jan Balkenende. Met die geweldige opsommingen van hem. "Als we het hebben over normen, als we het hebben over waarden, als we het hebben over respect, als we het hebben over het gezin als hoeksteen van de samenleving...".
Als we het hebben over bouwfraudeurs die vrijuit gaan of lachwekkende straffen krijgen, dan zal Balkenende er nog een zware dobber aan krijgen, voorspel ik.
